نیلینگ No Further a Mystery
نیلینگ No Further a Mystery
Blog Article
پایداری سطح موردنظر در گودبرداری بر اساس برقراری تعادل نیروهای مقاوم و محرکی که در سطح لغزش ایجاد میشود، محاسبه میگردد.
در مرحله چهارم، درون این گمانهها به وسیله دوغاب سیمان پر میشود تا انرژی بین خاک و میلگرد بهتر منتقل شود.
پس از اتمام فرآیند تزریق دوغاب، بهمنظور جلوگیری از فرسایش و حفظ یکپارچگی میخهای انتهایی، ضروری است که سطح دیواره با استفاده از یک لایه مش (تشکیل شده از میلگردهای طولی و عرضی) با تکنولوژی شاتکریت (بتن پاشی) پوشانده شود.
در جاهایی که تراز آبهای زیرزمینی بالا بوده، احتمال بالا آمدن آنها و یا امکان ورود آب به خاک از هر طریقی مثل برف و باران وجود داشته باشد، پیش از مش گذاری و اجرای شاتکریت نیاز به تعبیه سیستم زهکشی توسط نوارهای زهکش یا زهکشهای لولهای عمقی است.
این وسیله کوچک، قابل استفاده در حفر چالهای عمودی، افقی و حتی نصب بر روی دیوارهها برای انجام عملیات حفاری متنوع است.
همچنین میزان تغییر شکل جابجایی قائم و افقی نیز تخمین زده شده و ملاحظات دیگر جهت طراحی و کنترل زهکشی انجام میگردد.
پایداری سیستم میخ گذاری شده معمولا توسط یک مدل دو ناحیهای بررسی میشود؛ بدین صورت که فرض میشود ناحیهای از خاک به طور کامل از ناحیه دیگر جدا شده است.
این خاصیت باعث میشود تا این مدل از پایدارسازی، از قدرت بیشتری در مقابل نیروهای رانشی و ریزشی زمین برخوردار باشد.
این لایه نازک و با ضخامت کم است و به این دلیل ساخته میشود که از فرسایش سطحی خاک تا جای ممکن جلوگیری شود و همچنین سطح مناسب و قابل قبولی برای ساخت و سازهای بعدی ایجاد کند.
در مرحله پایانی، بتن به روش پاششی یا شاتکریت بر روی دیواره خاک اجرا میشود. دیوار ایجاد شده، بهعنوان یک پوشش موقت عمل کرده و در صورت نیاز به نگهداری درازمدت از دیواره گود، باید یک ??? ??? دیوار حائل بهعنوان سازهای مقاوم، اجرا گردد.
راسول در سه نوع هیدرولیک دیزلی، هیدرولیک برقی و فول پنوماتیک تولید و طراحی شده است.
این روش دائمی نبوده و در گذر زمان آبهای سطحی به آن نفوذ می کنند.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم. برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید
سطح ایستایی آب یکی از پارامترهای مهندسی است که بر سیستمهای مهاربندی و میخ گذاری شده تاثیر قابل توجهی میگذارد.